In 1996 ging ik voor de eerste keer naar Frankrijk om een Ribbel-Eend te zoeken, mijn broer ging met me mee. We kwamen laat in de avond aan in een klein hotel in hartje Frankrijk. Op de vraag van de hotel eigenaar wat wij zo laat kwamen doen was het antwoord: We zoeken voor mij een oude Eend met een "ribbelkap".
Volgens Daniël zou dat geen probleem zijn. Hij zou de volgende ochtend wel even met ons gaan kijken. Mijn broer vertelde hem dat hij meer geïnteresseerd was in Mercedes, dat klonk Daniël als muziek in de oren, dit was ook zijn passie. Een vriendschap was geboren. De volgende dag gingen we met z'n drieën op pad.
Eerst gingen we een kijkje nemen bij de auto's van Daniël, daar stond in een hoekje onder stro, tussen een Renault en een Ford Vedette:

Even alles op een rijtje: "Ik kom hier toch voor een Ribbel-Eend." Na alles te hebben bewonderd gingen we op pad, na een half uur rijden kwamen we aan bij een "Mercedes-Man."
Best maf, ga voor een Citroën naar Frankrijk,
neem je broer mee als tolk en hij koopt dan eerst een Ster, na nog wat adressen te hebben bezocht kwamen we dan eindelijk bij een Ribbel-Eend, de koop was snel gesloten. Twee weken later de twee auto's opgehaald, met veel, heel veel restauratie werk.

De afgelopen jaren zijn we vaak naar Daniël geweest en hebben inmiddels een goede vriendschap. Bij elk bezoek viel het woord Citroën Camion wel een keer. Toen ik in '03 een AK400 van hem kocht, ging mijn zoon Marco van 6, mijn broer en zijn jongste dochter mee om hem op te halen. Ook dit keer een bezoek aan de "23", Marco was meteen verkocht.
"Héé Pap, een Pietje Bell auto." Niet veel later ging Toon mee naar Frankrijk, om de papieren van de 2CV-AU voor elkaar te maken. Nu moest het er toch maar van komen. Eindelijk na 8 jaar wachten kon ik hem kopen, dan de volgende vraag, hoe krijg je een 'Camion" naar huis.
Mijn broer kon een vrachtwagen van van Amerongen uit Arnhem regelen.
Het was een geweldige rit zonder problemen.